Kleuterkracht

"Hé, jij staat op Internet!" riep een kind vanmorgen op school. Zijn vader, die samen met zijn vriendin "(die ik weer ken via een kennis) bij een garage-stand stond op de Harleydag had blijkbaar sneaky een foto gemaakt. En die staat dus op hun site. Als aandenken aan mijn rode haarkleur plaats ik hem hier ook maar. Vrijdag heb ik een afspraak bij de kapper en dan is het maar afwachten hoe ik daar vandaan kom.

Mijn kleuters kregen vandaag hun eerste "Contract". Een stel ouders had een School-Aannemersbedrijf in het leven geroepen dat zich ging werpen op het bouwen van een waterloop op het plein. De kinderen van groep 3 t/m 8 waren ingedeeld in ploegen en mochten sjouwen, metselen, stenen breken etc. Verontwaardigd hadden mijn kids zich gisteren al voorgenomen om ook te gaan helpen. Ze voelden zich als kleuter zwaar onderschat. Dat bijna niemand een "Bob-de-Bouwer-helm" had was geen probleem. Diverse modellen fietshelmen waren meegebracht, iedereen had oude kleren aan en wilde aan de slag. Als eerste stonden ze paraat op het plein.
Gelukkig bleken de opzichters loyaal, we mochten helpen cement aanmaken... oftewel; zand uit de zandbak scheppen. Blij met hun eervolle taak stond mijn groep te zwoegen. Als echte bouwvakkers hielden we schaftpauze bij de transistor-radio. Als goed gewaardeerde werknemers kregen we allemaal een Werkcontract, ondertekend door de Opper-opzichter.
De waterloop is nog lang niet af, maar de start was geslaagd!

Vroem

Eindelijk weer een droge dag. Peer en ik besloten om naar de Harley Davidson-Dag in Arnhem te gaan. Een jaarlijks evenement waar we nooit eerder heen waren geweest.
Het hele kerkplein stond vol stoere types (mannen en motoren). De meeste echte bikers waren goed herkenbaar (veel zwart leer en lang haar) en stonden in de buurt van hun Harley geparkeerd, druk pratend en genietend. Somigen waren niet te beroerd om het geluid van hun stalen ros te laten horen. Het meest apart waren de zelfgemaakte modellen, die ook meedongen naar een publieksprijs.
Verder waren we getuige van een "Burn-Out"-demonstratie. Ik had er nog nooit van gehoord, maar daarbij wordt een motor op een verhoging geplaatst en wordt de achterband aangespoord tot hoge snelheid. Het is een manier om de band op te warmen, voor een race of zo. Enorme rookwolken en verbrand-rubber-dampen zijn het resultaat, tot groot genoegen van het publiek. Ik kan me vergissen, maar volgens mij raakten sommige stoere bikkels om me heen zelfs ontroerd door het gebulder en geknal van de motoren... Helaas, en dat heb je met zoveel toegestroomde breed volk, kon ik alleen genieten van geluid en geur, want ik zag verder niets.

Toen de rookwolken weggetrokken waren, ontdekten we dat er ook allerlei kraampjes met "Harley-gerichte" benodigdheden waren. Zonnebrillen, sjaaltjes, petjes, riemen, tassen, sieraden... het is duidelijk dat je als biker wel aan je uiterlijk moet werken. Vier hamburger/bier/braadworst-tenten maakten het feest compleet. Helaas kwamen we er thuis achter dat we het Modderworstelen hadden gemist... nou ja, ik denk toch niet dat er mannen of motoren te modder waren gegaan... die kijken wel uit!

Gaar

Twee dagen geleden wilde ik een paar wijzigingen aanbrengen in dit Blog. Er waren nog een paar zaken niet naar m'n zin. Het lukte niet echt en al proberend en foeterend raakte ik het spoor steeds meer bijster. Al m'n links en kleurinstellingen waren weg... het leek helemaal nergens meer op! Er zat niets anders op dan weer helemaal opnieuw te beginnen. Nu dacht ik net dat ik eindelijk een eind op weg was, dat ik min of meer tevreden kon gaan afsluiten ... kijk ik bij Peer op de computer en zie ik dat alles daar heel anders in beeld komt! Het hele beoogde effect komt niet over... Nu ben ik het beu en heb ik honger. Bovendien ligt er al veel te lang een kippetje in de oven, die zal ook wel gaar zijn!

Lovestory

Terwijl ik bezig was mijn computer te ontdoen van oude troep stuitte ik op een stripje dat ik ooit eens voor mijn broer Alex heb gemaakt. Hoewel hij het vroeger altijd ontkende en haar in vele krachttermen verfoeide, was hij altijd nèt toevallig op de bank aanwezig wanneer de zoetsappige Candy Candy op tv kwam. Later ging hij overstag en durfde hij zijn idolatie toe te geven. Dit zal zo ongeveer mijn eerste "Knip-en-Plakwerkje" op de computer zijn geweest; een stukje nostalgie. Haal de tissues maar vast uit de doos, want hier komt:

"Candy Candy zoekt het geluk"

Deel 1:
http://img516.imageshack.us/img516/740/candystoryh7yt.jpg

Deel 2:

http://img484.imageshack.us/img484/2500/candystory29kf.jpg

Deel 3:

http://img516.imageshack.us/img516/5057/candystory36qo.jpg

Being There

Een taxichauffeur uit Londen belandt per ongeluk voor de camera's bij de BBC. Men denkt dat hij een juridisch expert is en in de (live)uitzending krijgt hij allerlei vragen voorgelegd. Om de presentatrice niet in verlegenheid te brengen, geeft de man maar gewoon antwoord...
Gevolg: de man wordt razend populair, krijgt zelfs een schare fans en een eigen site, waar je ook het bewuste filmpje kan bekijken: (http://www.guygoma.com/).
Dit verhaal doet me heel sterk denken aan het boek "Being There", van Jerzy Kosinski. Ook hierin wordt een man door een aantal misverstanden voor iemand anders aangezien en heel populair. Ik ga dat boek toch maar weer een keer uit de kast halen... Echt een aanrader. Helaas voor de taxi-chauffeur wekte zijn optreden op tv ook de interesse van de immigratiedienst en blijkt hij illegaal in Engeland te verblijven. Ik ben benieuwd hoe het afloopt.

Bee-autyFarm

Een collega was vandaag jarig. Omdat zij de IB-er (Intern Begeleider) is van onze school, heeft ze geen eigen groep. Geen kinderen dus met kadootjes, geen versierde stoel en zeker geen feestelijke spelletjes op haar verjaardag. Ze had haar hele dag volgepland met serieuze oudergesprekken en kwam vanmorgen nietsvermoedend binnenlopen. Gniffelend stonden mijn andere collega's en ik klaar bij haar kamer. Deze verjaardag zou ze niet snel meer vergeten!
We hadden haar domein omgetoverd tot een beautysalon... compleet met massage-voetbad, geurende wierook en een vreselijk roze klamboe boven haar stoel. Overal slingers, kadootjes, bloemen en heel veel producten die schoonheid garandeerden. Iedereen had wel iets meegenomen om de metamorfose vorm te geven. Je staat versteld wat mensen in huis hebben... massage-speeltjes in de vorm van een koe, pedicure-sets en apparaten waarvan ik nu nog niet weet waar ze voor dienen. Stiekem wilden we allemaal wel even bubbelen en relaxen...
Als een stel tieners stonden we te kirren en krijsen, tot de jarige zelf veel te vroeg haar entree maakte. De verrassing sloeg in als een confetti-bom. Ze vond het schitterend, en terecht :).
Heerlijk om zoiets te organiseren, heerlijk om iemand die het niet verwacht zo in het zonnetje te zetten! Af en toe spiekte ik even door het ruitje in haar deur en zag ik haar zitten, druk in gesprek, onder die vreselijk roze klamboe... Ik ga zo meteen maar eens checken wie de volgende op de verjaardagskalender is!

Bedankt

Ik ben al twee dagen druk met het bedenken van een lied voor de traditionele Ouder-Bedank-Avond. Dit jaar heb ik gekozen voor een smartlap, die voorzien wordt van een Powerpoint-presentatie. Op het projectiescherm verschijnen plaatjes die de tekst illustreren.
Een behoorlijke klus dus, om alles kloppend te maken.
Hier een korte impressie:

Mucha

Dit is Mucha, de hond van mijn ouders.
Waren ze eerder zo blij eindelijk van hun opvoedkundige plicht verlost te zijn, zijn ze toch nadat Alex en ik het huis verlieten, aan een tweede jeugd(zorg) begonnen.
Hoewel mijn moeder altijd volhield dat “katten in de gordijnen klimmen en honden alles onderkotsen” is haar mening danig veranderd toen onze Munjo kwam logeren.
Munjo manifesteerde zich als de perfecte logé en viel zo in de smaak dat mijn ouders aan de hond wilden. Wel aan een jonge hond natuurlijk want daar kon je nog alle kanten mee uit.
Op een dag kwam Mucha ónze kant uit; ze zou 3 dagen bij ons blijven terwijl mijn ouders een familiebijeenkomst hadden. Mucha had geen flauw idee wat er ging gebeuren en begon monter aan haar nieuwe ervaring. Na een paar uur begon ze argwaan te krijgen. Waar bleven haar baasjes, waarom wilde die andere hond niet spelen en waarom had ze zo’n zin om zacht te gaan janken? Waarom smaakten haar stukken boomschors (die speciaal waren meegeleverd) niet net als thuis en waar was haar Grote Ronde Rode bal? Mucha besloot dat ze het niet tof meer vond. Ze kreeg het voor elkaar om in een half uur èn de gordijnen naar beneden te krijgen èn een half fotoboek op te eten èn een kleed te vierendelen.
Een behoorlijke prestatie waar ze zelf ook wel van onder de indruk was. Helemaal toen bleek dat Peer en Maaike er helemaal niet blij van werden.
Pieeep “Attentie, Mucha wil graag opgehaald worden uit de ballenbak. Ik herhaal Mucha wil GRAAG opgehaald worden uit de ballenbak. Willen de ouders van Mucha zich nu ONMIDDELLIJK naar de ballenbak begeven… grmbl!” Pieeep.

Mucha is inmiddels alweer een jaar ouder. Ze is van een rebelse kleuter met een eigen wil veranderd in een hele lieve bijna-volwassen hond. Toen ik de foto net kreeg, kon ik niet anders dan “ahhh” roepen. Het blijft toch een soort van zusje hè…

12345

Volgens een site die ik op internet tegenkwam (http://www.merelbeke.be/vroeger/leeftijd.html) leef ik al 401 maanden. Dit zijn 1749 weken, of 12248 dagen. Had ik dit nou vorige maand geweten, dat had ik een mooie reden gehad voor een feestje. Vierhonderd maanden! Ik zit nu te denken om iets te organiseren op mijn 12345-ste levensdag... dat is over 97 dagen, op woensdag 23 augustus. Ik ga maar vast een vrije dag aanvragen en hoop dat de directie de noodzaak van het vieren van een 12345-feest inziet!

Sorry

Wat doet een blogger op een dag dat er niets noemenswaardigs is gebeurd? Verstek laten gaan en geen verslag schrijven, of toch maar íets vermelden...? Ik kies voor het laatste, kan me nu niet na drie dagen al laten kennen. Ik wilde "bijhouden", dus ik zál bijhouden.

Dan moet ik over vandaag berichten dat ik me schuldig voelde toen ik in mijn tuintje stond en naar het tulpenboompje keek. Het ding heeft minstens twee weken driftig in bloei gestaan, met wel zeker 4 bloemen.... Een prachtprestatie voor zo'n klein boompje, die ook nog te maken kreeg met dode vogeltjes die aan de voet van zijn stam werden geofferd door de poezen.
Ik hàd nu eindelijk een digitale camera, hàd best zijn inspanningen vast kunnen leggen. Had ook best een keer trots kunnen melden dat de bloemen zo mooi paars waren... mooier paars dan de Hema-verfmeng-service kan leveren.
Helaas. Ik kan nu slechts melden dat ons Tulpenboompje het wachten beu was en als uit protest alle paarse bloeisels ter aarde heeft gestort. Het is een triest gezicht! Sorry boompje!

Een bee(s)tje moe

Baalde ik vanmorgen nog in de supermarkt dat er alleen zakken hondenvoer voor Senioren op de schappen stonden, moest ik vanmiddag toch toegeven dat Munjo min of meer belegen raakt.
We wilden wandelen bij De Steeg en daarna een pannenkoek eten bij de Carolinahoeve. We gíngen ook wandelen en Munjo draafde af en aan en voor ons uit. Na een half uur was ze op.
Was ze eerder niet moe te krijgen, nu ging ze midden op het pad liggen en begreep ze zichzelf ook niet helemaal; al die stokken om haar heen in het bos die erom smeekten om te worden gevonden door haar, de Alerte Munjo... Honderden dennenappels om af te leveren bij Peer, die ze vervolgens zo leuk kon trappen... Nu kostte het al moeite om te gaan verliggen!
Munjo wordt ouder, we moeten er allemaal aan wennen.

Laat

Vanmorgen had ik last van een ongunstige combinatie van factoren; èn ik had last van diarree èn ik moest ontzettend niesen van 't een of 't ander... Gelukkig speelde alles zich binnen de badkamer af, maar ik kon niet meer voorkomen dat ik veel te laat op school kwam.
Bijna beteuterd zagen mijn drie stagiaires me binnenkomen. Ze redden zich prima zonder mij en waren net lekker op gang.
Later bleek ik toch bruikbaar, want er moesten nog 31 Moederdagkadootjes worden ingepakt. Ik liet de kinderen er nog een soort gedicht voor hun mams bijmaken. Hieronder een compilatie van de leukste zinnen:

Lieve mamma,

Ik hou van giraffen
ik hou van dikke koeien
ik hou van varkens
en ook van mijn broertje.
Ik hou van tafeldekken
ik hou van friet, maar niet de friet van pappa
ik hou van gebakken inktvisringen
en ik hou van autootjes met van die knopjes.
Ik hou van met zonder jas buiten spelen
ik hou van mezelf
ik hou van vierceratopsen (een nieuw soort dino)
en ik hou van goud.
Ik hou van geel, ik hou van rood, ik hou van blauw,
maar het aller-allermeeste, hou ik toch van jou!

(Die laatste 2 zinnen stonden voorgedrukt op het papier...)

Begin

Bijhouden leek me leuk.
Het bijhouden van een Blog, met belevenissen en foto's.
Het bijhouden van mijn leven.
Bijzondere gebeurtenissen en bijzaken,
alles wat het onthouden waard is!