Klus-Vierdaagse

"Zullen we nog iets in huis opknappen?" vroeg ik Peer een paar dagen geleden. Het idee in mijn glorieus lange vakantieperiode van zes weken in ieder geval één nuttig karweitje te hebben gedaan, leek me goed voor mijn self-esteem. En voor het huis.

Verrassend vlot waren we het eens over het onderwerp van aanpak; het halletje op de eerste verdieping schreeuwde al zolang we dit huis bewonen om hulp. "Klinisch-Groen" zo omschreef een vriend van ons laatst treffend de mintkleur die door de vorige bewoners was aangebracht. Onze overloop kon inderdaad zó dienst doen als locatie voor een scène uit Medisch Centrum West...

Opgetogen en strijdvaardig togen we naar de Praxis en kozen na vreedzaam overleg voor de kleuren "Mosterd" en "Sprinkhaan". Tot zover waren we het helemaal met elkaar eens... hierna bleken we er op klusgebied heel andere ideeën op na te houden. Ben ik van de radicale aanpak en het "hoppekee-we-gaan-ervoor-en-zijn-vanavond-klaar!-type", bleek Peer opeens van een heel ander soort te zijn. Schilderen was een vak apart... schilderen was een kwestie van precisie, oog-handcoördinatie en "geen genoegen nemen met half werk". Schilderen betekende eerst uren schuren, daarna alles schoonwrijven, daarna rústig de eerste laag aanbrengen, daarna een dag wachten, daarna weer schuren, de tweede laag aanbrengen etc. etc. Monter verhaalde hij over een schilder die hij ooit gekend had (die naar de Doe-Het-Zelfnaam "Nol" luisterde) die het presteerde om één dag over één deur te doen, in de baas z'n tijd! Terwijl ik Nol maar een sufferd vond, waande Peer zich een vakman en hanteerde hij met uiterste precisie zijn kwast en roller.

Mijn eerste twee deuren gingen nog vlek- en moeiteloos... al vond ik meteen dat de dekbaarheid van de mosterdkleurige verf niet optimaal was. Sterker nog; ik begon me na een tijdje ploeteren af te vragen of we het vreselijke klini-groen ooit kwijt zouden raken! Peer werkte onvermoeibaar en zonder klagen door. Logisch; zijn "Sprinkhaan"-groen was van beduidend betere kwaliteit en dekte verrassend goed!!! Bovendien had hij een Nol als stralend voorbeeld! Terwijl ik steeds meer mondelinge stoom af begon te blazen en wenste dat het einde van de klus in zicht was, wist Peer nog even fijntjes te melden dat ik er een handje van had om niet systematisch te werk te gaan. Ik was hele stukken vergeten... en ik moest er ook aan denken om deurklinken àf te monteren, in plaats van eroverheen te gaan met verf... Eerlijk gezegd was ik ook al op dat idee gekomen, maar toen was het kwaad al geschied... Hoewel het resultaat in het halletje steeds beter zichtbaar werd, kreeg ik meer en meer last van "druipers", "haartjes-in-de-natte-verf" en mosterdallergie. Uiteindelijk, na vier dagen in touw te zijn geweest, meldde Peer dat hij de laatste lagen liever zèlf aanbracht. Moest er niet nog een rol behang gekocht worden, in een Doe-Het-Zelf-winkel far, far away???