WK met konijnensmaak
Ik kreeg zo'n leuk mailtje van m'n vader (die gewoon óók zou moeten gaan Bloggen) dat ik deze hier wil plaatsen.
Hallo beste familie,
Hier is alles prima. Nou ja prima ? Redelijk bedoel ik. Lees verder.
In het kader van het komende voetbalspektakel (waar ik eigenlijk niets mee te maken wil hebben), hebben we voor ons geliefd kind Mucha een stevige, echt lederen, goed opgepompte, oranjekleurige, onverwoestbare , etc. etc. voetbal aangeschaft.
Voor mij was dat de eerste voetbal, die ik ooit in mijn lange bestaan op deze aardkloot heb gekocht. Toch wel een morele overwinning op je eigen principes. Maar je hebt wat over voor de nieuwe generatie !
De bedoeling was dat er tijdens de veelvuldige TV-uitzendingen mee gespeeld zou kunnen worden. Om de blik niet in walging van het scherm te hoeven afwenden en in plaats daarvan gezond in de tuin met het zo innig geliefde huisdier te kunnen overleven.
Daar Mucha al vaker een plastic bal heeft vernield, viel de keuze dit keer op onverslijtbaar echt leer, met de voornoemde unieke eigenschappen.
Na aanschaf mocht onze geliefde kleine er even vooraf mee oefenen.
DAT HEBBEN WE DUS GEWETEN.
De acceptatie van het present in de tuin ging nog prima.
Mucha was er erg blij mee en ging er meteen mee aan de haal.
Eerst eens proberen waarnaar hij smaakt.
Blijkbaar naar konijn, want na 5 seconden gingen de tandjes erin en na excact 1 minuut liet de bal met een luide zucht het leven.
Dat was voor Mucha een nieuwe ervaring, want ze schrok er zelf duidelijk even van.
Er komt geluid uit. Dat leren we dit konijn wel even af, moet ze gedacht hebben.
Na de luide zucht als doodskreet was de bal wel veel platter en gemakkelijker tussen de kaakjes te krijgen.
Na excact weer een minuut was het eerste stuk eraf en puilde de binnenbal naar buiten.
Deze darmen hebben Elly en ik maar uit voorzorg verwijderd.
Over de mooie in china aangebrachte oranje lak zullen we het maar helemaal niet hebben.
Na nog twee minuten fijn !!! verderspelen was de bal heel erg plat en lag hij in twee stukken in het gras.
Mucha vond het toen tijd worden om er wat bij te drinken en aan andere prettige dingen te denken.
Een stuk werd ons als beloning aangeboden. (wel het kleinste natuurlijk, want een hond is niet dom)
Het hele feest heeft ongelogen minder dan 5 minuten geduurd.
IK KOOP NOG EENS EEN BAL!!!!
We zoeken nu naar een lederen opblaaskonijn. Misschien gaat dat wat langer mee !
Alles is door mij in detail electronisch vastgelegd.
Als bijlage de eerste en de laatste foto van de reportage. Anders worden de megabits misschien wat te veel.
Deze zeggen eigenlijk reeds genoeg. De tussenliggende foto's geven slechts onfrisse details van deze orgie.
Die kunnen jullie later wel eens bekijken, als ik deze mentale klap weer wat teboven ben.
Verder hier alles wel, Mucha ligt achter mij in de boekenkamer te slapen en droomt denk ik van het volgende WK met konijnensmaak.
De groeten van een ontgoogeld stel oudjes, die toch alleen maar het goede met hun derde kind voorhebben. ZUCHT !!
Groeten van Elly en Theo.
http://img258.imageshack.us/img258/7499/muchlekkebal6zc.jpg
http://img258.imageshack.us/img258/546/muchbal7ok.jpg
Hallo beste familie,
Hier is alles prima. Nou ja prima ? Redelijk bedoel ik. Lees verder.
In het kader van het komende voetbalspektakel (waar ik eigenlijk niets mee te maken wil hebben), hebben we voor ons geliefd kind Mucha een stevige, echt lederen, goed opgepompte, oranjekleurige, onverwoestbare , etc. etc. voetbal aangeschaft.
Voor mij was dat de eerste voetbal, die ik ooit in mijn lange bestaan op deze aardkloot heb gekocht. Toch wel een morele overwinning op je eigen principes. Maar je hebt wat over voor de nieuwe generatie !
De bedoeling was dat er tijdens de veelvuldige TV-uitzendingen mee gespeeld zou kunnen worden. Om de blik niet in walging van het scherm te hoeven afwenden en in plaats daarvan gezond in de tuin met het zo innig geliefde huisdier te kunnen overleven.
Daar Mucha al vaker een plastic bal heeft vernield, viel de keuze dit keer op onverslijtbaar echt leer, met de voornoemde unieke eigenschappen.
Na aanschaf mocht onze geliefde kleine er even vooraf mee oefenen.
DAT HEBBEN WE DUS GEWETEN.
De acceptatie van het present in de tuin ging nog prima.
Mucha was er erg blij mee en ging er meteen mee aan de haal.
Eerst eens proberen waarnaar hij smaakt.
Blijkbaar naar konijn, want na 5 seconden gingen de tandjes erin en na excact 1 minuut liet de bal met een luide zucht het leven.
Dat was voor Mucha een nieuwe ervaring, want ze schrok er zelf duidelijk even van.
Er komt geluid uit. Dat leren we dit konijn wel even af, moet ze gedacht hebben.
Na de luide zucht als doodskreet was de bal wel veel platter en gemakkelijker tussen de kaakjes te krijgen.
Na excact weer een minuut was het eerste stuk eraf en puilde de binnenbal naar buiten.
Deze darmen hebben Elly en ik maar uit voorzorg verwijderd.
Over de mooie in china aangebrachte oranje lak zullen we het maar helemaal niet hebben.
Na nog twee minuten fijn !!! verderspelen was de bal heel erg plat en lag hij in twee stukken in het gras.
Mucha vond het toen tijd worden om er wat bij te drinken en aan andere prettige dingen te denken.
Een stuk werd ons als beloning aangeboden. (wel het kleinste natuurlijk, want een hond is niet dom)
Het hele feest heeft ongelogen minder dan 5 minuten geduurd.
IK KOOP NOG EENS EEN BAL!!!!
We zoeken nu naar een lederen opblaaskonijn. Misschien gaat dat wat langer mee !
Alles is door mij in detail electronisch vastgelegd.
Als bijlage de eerste en de laatste foto van de reportage. Anders worden de megabits misschien wat te veel.
Deze zeggen eigenlijk reeds genoeg. De tussenliggende foto's geven slechts onfrisse details van deze orgie.
Die kunnen jullie later wel eens bekijken, als ik deze mentale klap weer wat teboven ben.
Verder hier alles wel, Mucha ligt achter mij in de boekenkamer te slapen en droomt denk ik van het volgende WK met konijnensmaak.
De groeten van een ontgoogeld stel oudjes, die toch alleen maar het goede met hun derde kind voorhebben. ZUCHT !!
Groeten van Elly en Theo.
http://img258.imageshack.us/img258/7499/muchlekkebal6zc.jpg
http://img258.imageshack.us/img258/546/muchbal7ok.jpg
posted by Maaike at 9:32 p.m.
5 Comments:
Zeer herkenbaar, dit schrijnende relaas! Munjo is ook geen bal waardig. Ook zij ziet het als haar plicht als hond om het voorwerp in zo kort mogelijke tijd uit te schakelen. Toevallig stonden we vandaag nog bij de Intratuin met zo'n "Bal-Aan-Touw-Speciaal-Voor-Honden" in onze handen. Je ziet je viervoeter in gedachten al urenlang ravotten met zo'n ding, al flossend en ballend, maar kijkt elkaar eens aan met dezelfde gedachte: "Nope, geen goed idee, niet doen, ook al is het een leuke aanbieding". Koop ook die hondenfrisbee's niet! Die zijn zo mogelijk nog sneller stuk. Munjo rent desnoods nog achter de brokstukken plastic aan, maar je bent je leven niet zeker met zo'n aangebeten projectiel. Munjo heeft wat met het aankauwen van plastic. Als ze zich echt goed wil vermaken hier binnen, zoekt ze een colafles-dopje op, dat ze in tientallen stukjes bijt. Op ieder rood schilfertje wordt dan uitgebreid gekauwd. Resultaat is vaak dat wij er met onze blote voeten op gaan staan. Misschien kan er hondenkauwgum met Plastic-Konijn-smaak op de markt worden gebracht...
Hoi, hoi,
kan nou toch echt niet meer nalaten om even te reageren. Het is zo herkenbaar. Onze twee newfoundlanders (helaas is er een hemelen) hebben op deze manier ook al vele attributen uit de dierenwinkel uitgeprobeerd. Sterker nog, we hebben zelfs speelgoed uit Amerika overgevlogen. Dit zou onverwoestbaar zijn. Nou, je raadt het al. Ook dat kan stuk. Hi,hi, inmiddels is onze Banjer zover dat hij bij het weggooien van een bal denkt: weet je wat jij doet baasje, haal hem lekker zelf!!
HAHAHAHAHHAHAHA!!!!!!!!!
Leuk verhaal
Your website has a useful information for beginners like me.
»
Een reactie posten
<< Home