Een zaterdag

Het was jammer dat ik gisteren de digitale camera niet bij me had. Ik zat bij de kapper en had op een gegeven moment een ingenieuze toren van aluminiumfolie op m'n hoofd. Dit bouwwerk en de nodige verfmengsels zouden mijn haar terug brengen van "Spicy Red" naar donkerblond. Vier uur later verliet ik de zaak, hongerig en ontevreden. Ik zag niet veel verschil, ondanks alle bemoedigende woorden van het personeel. Ok, het is nu iets minder rommelig, een stukje korter en iets minder rood, maar was het al dat werk en geld nou waard?

Vandaag vonden Peer en ik het absoluut nodig om op zoek te gaan naar een tweedehands tafeltje voor de Orchideeënkamer. De opruimwerkzaamheden konden nog wel even wachten. We kwamen thuis zonder tafel, maar met 2 nieuwe hoofdkussens... en het gevoel dat we in ieder geval even lekker weg geweest waren.

Hieronder nog een foto van de waterloop die vijf van mijn kleuters in de klas hebben gemaakt.
Ze gingen telkens buiten, op de echte bouwplaats, cement halen en waren niet te stoppen.
Het bouwwerk is nu loeizwaar en trekt veel bekijks. Het ziet er nu dan ook al heel bijzonder uit; een waterloop met steentjes, schelpen, kraaltjes, slangetjes en veel, veel cement. Als het aan de kinderen ligt, maken ze er volgende week nog een werkende pomp bij en een sproeiende fontein. Ik vind het prima!