Laatste dagen van een Diva

Verbitterd heeft de Diva haar eens zo fraaie gewaad van zich af laten vallen. Haar knokkige knieën en kuiten weten zich nog in de groene stof te hullen, de rest van haar magere lijf trotseert de misprijzende blikken van voorbijgangers. Naakt en koppig staart ze voor zich uit, haar mond als een kikkerkontje samengeperst. Ze is te trots om het toneel te verlaten, ze zullen haar weg moeten slépen, al kost het haar haar laatste inspanning. Zij, die jarenlang de boventoon voerde, zij die anderen ver onder zich liet en haar ster enkel hoger zag rijzen... zij die toch zeker het hoogst mogelijke bereikt heeft in haar klasse, een status behaalde waar anderen slechts van konden dromen. Zij die door iedereen bewonderd en aanbeden werd, zij... de grootste der groten.... Waar ging het mis? De Diva fronst als ze denkt aan de praatjes die de laatste tijd de ronde deden. Ze zou niet gewenst meer zijn bij het publiek, haar spel was niet overtuigend genoeg meer, mensen waren uitgekeken op haar repetoire. Concurrenten die het beu waren telkens in haar schaduw te staan, vonden de term "grootheidswaanzin" perfect op haar van toepassing. Bespottelijk! Haar eens zo trouwe publiek liet zich meeslepen door de laster en liet haar in de steek. Gisteren viel voor de Diva het doek. Haar laatste show was haar beste ooit, maar geen sterveling zag hoe ze nog éénmaal haar rug rechtte, hoorde hoe krachtig ze haar stem nog een laatste keer verhief tegen alles en iedereen. Het was voorbij. Het ís voorbij. Het zal niet lang meer duren voor ze met zachte dwang de coulissen in wordt gevoerd.
De Diva zucht en is benieuwd hoe sterk ze nog is.

http://img313.imageshack.us/img313/5304/divaboom3xz2.jpg

Gisteren heeft Peer onze prachtige dennenboom van al haar takken ontdaan. Wat rest is een kale stam, die mogelijk nog dienst gaat doen als onderstuk voor een "hangtafel". Het is bijna te erg voor woorden. We hadden het al een tijdje zien aankomen; de boom was eigenlijk veel en veel te groot voor ons achtertuintje. Ze was zo hoog en breed geworden dat buren er her en der last van hadden. In onze tuin kon je rustig in de regen buiten zitten, onder de den bleef je prima droog en zelfs tijdens de hittegolfdagen was het heerlijk schaduwrijk. Ze gaf de tuin het aanzicht van een vakantiehuisje, we waren eigenlijk al best aan haar gehecht... Omdat insnoeien slechts een tijdelijke oplossing leek en er bijna geen zon meer in de tuin kwam, besloten we de knoop en stam dan toch maar door te hakken. Eenmaal bezig was het eigenlijk zo gebeurd. Het klein maken van de vele takken en het afvoeren daarvan wordt een veel grotere klus. Gelukkig zijn die bemoeizuchtige buren dan ook wel zo fair dat ze daarbij willen helpen. Het is een trieste bedoeling, die kale stam op de plek van die prachtige boom... gelukkig zag Peer nog een pluspunt; we zien nu eindelijk LUCHT als we buiten staan!