Solfar

In Reykjavík staat een kunstwerk dat Solfar (Sun Voyager) heet.
Het is een moderne interpretatie van een vikingschip en ontworpen door Jón Gunnar Arnason. Ik vind het prachtig.

Ik ben sinds gisteren een klein model aan het nabouwen van restjes hout.

Hier vast een procesfoto:

Pitch & Putt

Vandaag waren we allebei vrij èn was het precies het goede weer om ons jaarlijkse potje "Pitch & Putt" te gaan spelen. Vorig jaar kon het terrein bij Rijkerswoerd ons nog redelijk vermaken, dit keer moesten we naar Molenhoek (achter Nijmegen) rijden. We waren nu, na één keer spelen, immers Profs en namen geen genoegen meer met slechts negen holes. Achttien holes, hoogteverschil en de nodige bunkers, daar gingen we voor! Natuurlijk gebruikten wij deze middag uitsluitend vakjargon. We sloegen met gepaste concentratie bal na bal vanaf de "tee's" óver de "rough's" naar de "greens" om vervolgens van "club" te wisselen en met uitmuntende precisie de bal in de "hole" te werken.

Peer had bijna "Hole-In-One" bij het allermoeilijkste stuk (de bal moest vijfenzeventig meter ver, óver een boom naar een plek die helemaal niet zichtbaar was). Na een prachtige slag plofte Peers balletje twee centimeter naast het gat neer. Gelukkig maar, want volgens een toekijkend specialist had hij anders alle andere golfers op het terrein op champagne moeten trakteren. Zo gaat dat bij golf, blijkbaar. Vanaf dat moment vonden we het tijd om de regels aan onze laars te lappen en mepten we er ongedwongen op los. Na twee uur waren we moe en voldaan. Het was gelukt om geen ballen en "fluppeltjes" kwijt te raken èn we hadden weer voor een jaar lang genoeg ge-putt & pitched.

Op de foto zie je hoe ik de bal elegant en vakkundig de struiken in mep.

Kamp 2007

Omdat ik zo belachelijk druk ben geweest de laatste tijd, is het bijhouden van deze Blog er weer danig bij ingeschoten. De organisatie van het kamp, samen met Imke en Ingrid, slokte heel veel vrije tijd op.

Er moest een verhaal worden verzonnen, een project van een maand worden gepland, allerlei voorbereidingsgroepen worden aangestuurd etc. etc. En wat te denken van de ruim 1100 foto's die daarna online moesten worden gezet! Wat enorm scheelde was dat het ook allemaal liep zoals wij gepland hadden en dat iedereen ontzettend enthousiast was over het thema en de activiteiten. De kinderen vonden het verhaal over "Bregje en het Zilveren Zwaard" spannend en stoer. Ik vond het super om te zien hoe mijn verhaal tot leven werd gebracht door de enthousiaste hoofdrolspelers!

De Kleibint

Nog witter dan de bloesem van de seringenboom!
Nóg wel!

Na één dag met Peer mee te zijn geweest naar het werk, kreeg onze spierwitte nieuwe auto al de minder florissante bijnaam “De Kleibint”. De Bint is echter een toffe aanwinst, want in de immense achterbak passen fietsen, tuinstoeltjes en zelfs 10 vuilniszakken vol lege flessen en potjes! Het meest interessante accessoire van het voertuig is het ingebouwde navigatiesysteem-met-vrouwenstem. Na eindeloos prutsen zijn we er nu achter dat je een nieuwe route alleen in kunt voeren wanneer de auto stilstaat. Van muziek luisteren komt weinig; de mevrouw meent om de paar seconden geduldig te moeten melden welke handelingen verricht dienen te worden. Het voelt lichtelijk gênant wanneer je je zo laat navigeren, zeker als je weet dat ze onverdroten nieuwe opties vindt bij het missen van een afslag. We hebben ontdekt dat je haar pas serieus hoeft te nemen wanneer ze “alstublieft” zegt, dan moet je als een gek zorgen dat je haar aanwijzing opvolgt.
Peer had al snel zoveel vertrouwen in haar dat hij opgetogen een bocht maakte terwijl er nog een stoplicht op rood stond. Naar links is naar links… en ze hàd “alstublieft” gezegd!
Kortom, het is een leuk speeltje, dat straks op weg naar ons vakantiehuisje in Noorwegen vast nog goed van pas gaat komen.