Rolling around

Wheeee!

Gisteren hadden we een Ouder-Feestavond met als thema "De Jaren 80". Ik had het briljante plan opgevat om op rollerskates negerzoenen te gaan trakteren aan arriverende gasten. Dit zou ik natuurlijk uiterst gracieus en soepel doen, alsof ik sinds de jaren 80 niets anders had gedaan dan me op rollers voortbewegen. Het feit dat de skates ruim 10 jaar in de kast hadden gelegen, leek me niet belangrijk. Ik had de wieltjes pas nog goed snel ingesteld en liet me de kans op een verkleedparty niet zomaar ontnemen. Ietwat onwennig, maar met veel lol sloeg ik her en der waarschuwingen van bezorgde collega's in de wind.

Zoiets had ik in gedachten...

Natuurlijk ging het al snel mis. Ik denk dat de meeste mensen er niet eens gek van opkeken. Sterker nog, er werd allom gelachen toen ik met een doffe plof in de hal ter aarde stortte, na een poging om achteruit te rijden. Toen bleek mijn pols er toch wel wat raar bij te staan, bovendien deed het pijn. Tot zover mijn aandeel aan de feestavond, want niet veel later werd ik door twee lieve collega's naar het ziekenhuis verscheept. Een gebroken pols bleek de consequentie voor mijn speelse gedrag, dus zit ik voorlopig zes weken in het gips. Ach ja, als ik ooit afscheid neem op school hebben ze in ieder geval stof genoeg voor mijn afscheidsballade...

Een schone (nood)zaak

Soms kunnen zaken plotseling noodzaken worden.

Zo ook gisteren, toen ik het opeens ontzettend nodig vond om de badkamer op te gaan knappen. Peer toonde zich bereid mee te gaan naar de Ikea en snapte ook wel dat dit veel belangrijker was dan het schrijven van 15 rapporten. De hele avond waren we druk met het in elkaar zetten van onze drie nieuwe badkamermeubels. Tot 's avonds half 12 was ik bezig met het inrichten. Peer had het na het monteren voor gezien gehouden, maar dat mocht mijn pret niet drukken.

Het was fantastisch om de nieuwe bergplaatsen vol te stouwen met spulletjes en een soort showroom te creëren! Toch bleven er nog heel veel kleine losse prullen over die niet in mijn ideaalbeeld van de hernieuwde badkamer pasten... Ik mìste nog iets... nog een paar handige opbergbakjes zouden me waarschijnlijk net iets meer rust geven. Helaas waren er op dat tijdstip geen winkels meer open, anders was ik meteen op pad gegaan. Peer verzekerde me dat er meer dan genoeg spulletjes en prulletjes in onze badkamer voorhanden waren. Dat het echt geen kwaad kon wanneer er iets minder voorraad zou zijn... dat we het ook wel zouden redden met één fles shampoo... kortom; de noodzaak en het nut van de bakjes ontgingen hem totaal. Arme Peer...

Ik nam mezelf voor om voet bij stuk te houden. Er zou een dag komen waarop hij wanhopig de laatste druppels douchegel uit een fles probeerde te krijgen... om zich dan opeens te herinneren dat hij een vreselijk vooruitdenkende vriendin had die op alles was voorbereid. Wat een triomf als er dan nog een extra fles in een van de kastjes zou staan!

En zo niet, dan vond ik nóg dat ik recht had op mijn volledige arsenaal aan badproducten! Maandag zouden er nieuwe bakjes worden aangeschaft!

Nèt toen ik vandaag dacht dat de rapporten aan de beurt waren, bleek het opeens koopzondag in Arnhem te zijn! Het was alsof ik toestemming van bovenaf kreeg. Peer rolde met zijn ogen en zuchtte, zoals te verwachten was, maar gunde me mijn eigenwijsheid. Het kan ook zijn dat hij zich net als ik realiseerde dat er ook dringend een nieuw prullenbakje in de badkamer moest komen. Een lime-groene natuurlijk!